ERREALITATERA HURBILDUZ...

Egun hauetan praktiketan nagoela, egoera desberdin asko ikusteko eta bizitzeko aukera izaten ari naiz. Oraingoan, irakaslearen tokian jarri eta hausnartu dezagun pixka bat:

DBH4ko gelan kokatzen gara, alemaneko klasean, hain zuzen ere. 14 ikasle dauden gelan eta haien jarrera nahiko ezkorra da, materia berria eman aurretik alemana oso zaila dela diote. Azkeneko azterketan 14 ikasletik zortzik suspenditu egin dute azterketa eta kexatu egin dira.

Egoera horren aurrean, irakaslea larritu egin da eta zerbait egin behar duela erabaki du. Zer egingo zenukete zuek?

Beharbada, metodologia batek ez du ikasle guztientzako funtzionatzen. Hori da irakaslearen erronka nagusietako bat: metodologiarekin asmatzea. Irakasleak etengabe ari behar du ikertzen ikasleen beharretara egokitzeko eta baita bere profil profesionala garatzeko ere.

Horretarako, Mirenek ondo azaldutako praktika-gogoetatsua egitea ezinbestekoa da, etengabeko hausnarketa eskatzen duena. Honen harira, irakasleak ikertzaile rola hartu behar du eta hurrengo galderak egin beharko dizkio bere buruari, horiei erantzuna bilatzen saiatuz: zer gertatu da? Zein izan da arrazoia? Eta zer egin dezaket? Nola egingo dut? 

Horren inguruan hausnartu, bueltak eman eta ikertu egin behar du irakasleak. Gorago aipatu bezala, agian metodologia kontua da, edo ikasleen jarrera ezkorrean egon daiteke gakoa, edo baita irakaslearen jardunean ere.

Azken finean, hezkuntza kalitatea hobetzea izango da gure helburua. Hori prozesu luze baten emaitza ideala izango da. Baina prozesu horretan bideratzeko, lehenik eta behin, ikasleen motibazioa eta auto-estimua indartzea lortu behar da, talde nortasuna sendotu, komunikazioan lagundu eta parte-hartzea sustatu, besteak beste. Guzti hori klaseko giroa hobetzeko asmoz.

Azaldutako kasuari dagokionez, argi dago arazoren bat dagoela, klase erdiak baino gutxiagok gainditu baitu. Beraz, orain irakaslearen txanda da: gertatutako aztertu, horren inguruan ikertu eta aldaketaren bat egiteko unea iritsi da!